تحلیل مدیریت مشارکتی محلات با تأکید بر نقش سرمایۀ اجتماعی (مطالعۀ موردی: ناحیۀ 1، منطقۀ 15 شهرداری تهران)

تحقیق حاضر با روشی توصیفی- تحلیلی متکی بر مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی، مدیریت مشارکتی محلات با تأکید بر نقش سرمایۀ اجتماعی را در ناحیۀ یک شهرداری منطقۀ 15 تهران مطالعه کرده است. سه محلۀ شوش، کیانشهر شمالی و افسریۀ جنوبی به عنوان محلات نمونه انتخاب و سپس با فرمول نمونه‌گیری کوکران حجم نمونه 384 نفر برآورد شد. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد شهروندان نسبت به مدیریت مشارکتی محلات گرایش مثبت دارند؛ هر چند میزان این تمایل در بین محلات تحت مطالعه یکسان نیست و در محلۀ شوش بیشتر از دو محلۀ دیگر است. در این راستا نتایج آزمون تحلیل واریانس و توکی این تفاوت را به لحاظ آماری معنادار نشان می‌دهد. علاوه بر این، ارزیابی‌ها نشان می‌دهد سطح سرمایۀ اجتماعی در محلات تحت مطالعه مطلوب است. در این زمینه نیز تفاوت معناداری به لحاظ آماری بین محلات وجود دارد و محلۀ شوش از سرمایۀ اجتماعی بیشتری برخوردار است. نتیجۀ آزمون رگرسیون چندگانۀ توام نشان می‌دهد بین میزان سرمایۀ اجتماعی و میزان تمایل شهروندان به مدیریت مشارکتی محلات رابطۀ معنادار آماری وجود دارد و مؤلفه‌های سرمایۀ اجتماعی بر میزان تمایل شهروندان در مدیریت مشارکتی محلات مؤثرند. پژوهش حاضر نتیجه‌گیری می‌کند با افزایش میزان سرمایۀ اجتماعی در محلات شهری، میزان گرایش شهروندان به مدیریت مشارکتی محلات نیز بیشتر می‌شود. همچنین میزان تأثیرگذاری مؤلفه‌های سازندۀ سرمایۀ اجتماعی بر گرایش شهروندان به مدیریت مشارکتی محلات یکسان نیست و تأثیر‌گذاری مؤلفۀ عضویت در شبکه‌های اجتماعی بیشتر از دیگر مؤلفه‌ها است.